Afgelopen weekend was een beetje dubbel. Het was een heerlijk weekend, met lekker weer en gezellige momenten, maar mijn diabetes gooide roet in het eten. 

Laten we maar beginnen met het fijne gedeelte. Mijn weekend start altijd al op de vrijdag, heerlijk! En afgelopen vrijdag was het ook nog eens super lekker weer. In de ochtend had ik een geslaagde rijles. Daarna heb ik wat dingen in huis gedaan en in de middag ben ik met mijn oma de stad in geweest. Ik had nog een bon waarvan ik twee paar schoenen kocht. Verder hebben we heerlijk rond gewandeld en kopje thee gedronken in het zonnetje. 

Helaas eindigde de leuke dag niet zo fijn. Voordat ik ging slapen was mijn glucosewaarde wat aan de hoge kant en dit heeft de hele nacht aangehouden. Ik ben dus de hele nacht in de weer geweest met mijn glucosewaarden. 

Zaterdag had ik een cupcake bestelling staan. Ik ben vroeg begonnen, zodat ik ook vroeg klaar zou zijn met de bestelling. Ik wilde in de middag namelijk even slapen, want zaterdag avond hadden we een feestje en ik was erg moe van de slechte nacht. 

De zaterdag avond was erg gezellig! Ik dronk op het feest 1 wijntje. Ik koos er bewust voor om er niet meer te pakken, want ik had geen zin in nog een slechte nacht. Om half 1 ben ik naar huis gegaan terwijl de rest nog even de kroeg inging. Een verstandige keuze dacht ik zelf, maar helaas ook deze nacht was een drama. Uiteindelijk zat ik zo hoog dat ik begon met spugen. Na heel de boel (insulinepomp) vervangen te hebben zakte mijn waarde eindelijk. Ik heb die dag rustig aangedaan. 

Meestal kijk ik niet heel negatief naar mijn leven met diabetes, maar zondag baalde ik wel enorm. Iedereen heeft die avond daarvoor gedronken en lang doorgefeest en ik, diegene die maar een drankje dronk en vroeg naar bed ging, had de grootste ''kater'' van allemaal. Een ''diabeteskater'' kun je het beter noemen. 

Ik heb er even flink van gebaald, maar probeerde er daarna wel weer het beste van te maken. Het was nog steeds heerlijk weer dus hier heb ik dan ook erg van genoten! 

Herkennen jullie deze situatie? 

liefs,

Devlin

Afgelopen maandag heb ik een geweldig event bijgewoond in Kopenhagen. Het event werd georganiseerd door Novo Nordisk. Het doel van het event was om ons als diabeten te laten zien waar ze op dit moment mee bezig zijn en om ons op deze manier hoop mee te geven voor de toekomst. En ik moet je eerlijk zeggen, die hoop hebben ze mij zeker gegeven! Wat was het interessant om ook eens echt te zien waar ze mee bezig zijn. Ik hoor namelijk zo vaak dat er een goede behandeling of zelfs genezing aankomt, maar daar blijft het dan ook bij. Ik blijf op dat moment met zoveel vragen zitten zoals, hoe gaan jullie dat dan doen? Wat is er voor nodig? Hoe lang denken jullie dat het gaat duren? Ik ben zo blij dat deze vragen nu eindelijk een keer beantwoord werden. 

In dit artikel ga ik jullie meenemen naar het event en vertel ik jullie alles wat ik gehoord en geleerd heb. 

Het onderzoek naar stamcel therapie word onder andere gesteund door het JDRF.

14 november was het wereld diabetes dag. Ik was uitgenodigd om een event bij te wonen van het diabetesfonds. Van dit event heb ik ook een vlog gemaakt die jullie vorige week hebben kunnen kijken. 

In dit artikel wil ik jullie wat meer vertellen over het event. Er waren namelijk een aantal interessante sprekers en er was een informatiemarkt. Erg gezellig, interessant en leerzaam. 

Directrice van het diabetesfonds

De eerste spreker van de avond was de directrice van het diabetesfonds. Zij vertelde ons over de dingen die ze nou eigenlijk allemaal doen als fonds. Ze investeren in onderzoek naar de oorzaak van diabetes, hoe ze diabetes kunnen voorkomen en in onderzoek naar nieuwe medicatie en genezing. Verder doen ze ook veel met social media. Zo willen ze diabetes meer bekendheid geven. Ze praten mee tijdens de discussies over het preventieakkoord en proberen mensen bewust te maken van een gezonde levensstijl, zodat diabetes type 2 voorkomen zou kunnen worden. Zo hebben ze bijvoorbeeld de nationale suikerchallenge georganiseerd. Hierbij mochten de deelnemers een week lang geen toegevoegde suikers eten. Dit om mensen er van bewust te laten worden hoeveel suikers we wel niet eten. 

Eelco de Koning

Eelco is een dokter. Hij was de tweede spreker van de avond. Eelco vertelde het verhaal van Elisabeth Hughes. Elisabeth was een meisje die leefde in 1918. Ze kreeg de diagnose diabetes type 1. In die tijd was je dan eigenlijk ten dode opgeschreven. Ze werd op een streng dieet gezet om nog zolang mogelijk te kunnen leven. 4 jaar na de diagnose woog ze nog maar 20 Kilogram. Gelukkig werd de insuline in dat jaar uitgevonden. Elisabeth kreeg als een van de eerste een behandeling met insuline. 

Eigenlijk doen we nu het zelfde. We proberen diabetes te genezen en in de tussentijd proberen wij het zo goed mogelijk te behandelen. De behandelingen zijn dus eigenlijk tussenoplossingen. 

Hij vertelde ook dat we al goed op weg zijn naar genezing. Hij vertelde over een alvleeskliertransplantatie. Dit is al een aantal keer uitgevoerd. Het probleem is wel dat ze de oude alvleesklier niet verwijderen. Daarnaast zijn er ook zware medicijnen nodig om ervoor te zorgen dat het lichaam het orgaan niet afstoot. Naast de alvleeskliertransplantatie zijn ze ook bezig met stamcel transplantaties en met de transplantatie van de eilandjes van Langerhans. Leuk weetje: er was een student die deze cellen in de alvleesklier ontdekte. Je raad het al, zijn achternaam was Langerhans. De cellen werden daarom de eilandjes van Langerhans genoemd. 

Robin Koops

Robin was de derde spreken. Sommige zullen hem misschien wel kennen. Robin heeft zelf diabetes. Hij besloot samen met drie vrienden dat er iets verzonnen moest worden om diabetes beter te behandelen of zelfs te genezen. Hij ontwierp de kunstmatige alvleesklier en de resultaten zijn heel mooi! De kunstmatige alvleesklier heeft al drie ontwerpen gehad. Hij is steeds kleiner geworden. De planning is dat er in 2019 nog meer diabeten de kunstmatige alvleesklier kunnen testen. Robin was afgelopen week te gast bij NPO 1 tijd voor Max. Hier legde hij alles nog eens goed uit. Via programma gemist kun je deze aflevering nog bekijken. 

Als laatste was er nog een paneldiscussie. Erg interessant! Na de paneldiscussie waren de presentaties afgelopen. We werden naar een zaal begeleid voor een hapje en een drankje. We konden daar ook nog onze vragen stellen aan de sprekers en er stonden verschillende informatiestands. Ik heb onder andere gesproken met het JDRF en daar is een super leuke samenwerking uitgekomen! Maandag 3 december ben ik aanwezig bij een event van Novo Nordisk in Copenhagen! Ik ga hier natuurlijk over vloggen en bloggen dus meer informatie volgt. 

Naast alle informatie stands stond er ook een stand met de tassen van De Rooy Amsterdam. Zij hebben samen met Femke Huigen en haar dochter Fien een tassencollectie ontworpen speciaal voor diabeten. In mijn vlog laat ik meer zien van deze tas! Je kunt de tassen shoppen via https://www.dramsterdam.nl/sweet-collections/ en een deel van de opbrengst gaat naar het diabetesfonds. 

Al met al was het een enorm geslaagde avond! Heel leerzaam en er zijn leuke ideeën ontstaan voor de life of a diabetic. Wat ik ook fijn vond was om allerlei mensen met diabetes te ontmoeten. Ik voelde mij zeker niet alleen die avond! Tijdens de presentaties hoorde ik regelmatig piepjes van insulinepompen, meters en sensoren. Er was ook rekening gehouden met de diabetes tijdens het eten. We mogen natuurlijk gewoon alles eten, maar het is wel fijn als je weet hoeveel koolhydraten er in je eten zitten. Bij de broodjes lag dan ook een lijst waarop je dit terug kon vinden. Heel fijn! 

Liefs, Devlin 

Al elf jaar lang controleer ik meerdere malen per dag mijn bloedsuiker, spuit ik, verwissel ik infuussets en bereken ik de koolhydraten van alles wat ik eet. Al elf jaar lang leef ik geen onbezorgd leven meer. Al elf jaar lang maak ik mij zorgen om eventuele complicaties. Al elf jaar lang moet ik dealen met hypo’s en hyper’s. Al elf jaar lang leef ik met diabetes. 

Die elf jaar hebben niet alleen invloed gehad om mijn lichamelijke gezondheid, maar ook zeker op mijn geestelijke gezondheid. Elke dag nadenken, niks onbezorgd kunnen doen en altijd maar je best doen voor mooie waarden. Nooit eens een dagje vrij. En altijd maar weer die teleurstelling als het dan toch niet goed uitpakt. Ja, dat doet ook geestelijk heel veel met je. 

Ik wil jullie de komende tijd meenemen in mijn mentale gevecht met diabetes. Al elf jaar lang stop ik het weg en probeer ik er maar gewoon mee te dealen. Nu na elf jaar lukt dit mij niet meer en breekt de diabetes mij mentaal op. 

Twee weken geleden werd het mij even teveel. Ik had de zoveelste hypo en voelde me weer eens ontzettend moe. Wat ik ook deed, mijn waarden waren nooit goed. Ik wist het even niet meer. Ik wist niet meer hoe ik hier langer mee moest dealen. Ik was op. Ik was mentaal op. Ik schreeuwde om hulp, want alleen lukte het niet meer. Gelukkig werd ik gehoord en werd er naar mij geluisterd. Hulp werd aangeboden. En deze hulp pakte ik met beide handen aan. Mensen dachten met mij mee en zorgde ervoor dat ik er niet alleen voor stond. 

Ook vanuit het ziekenhuis werd er hulp geboden. Ook hier werd ik gehoord. Bij Diabeter is er een psycholoog aanwezig die mensen behandeld met diabetes. Er werd een verwijzing geschreven en ook hij of zij gaat mij helpen bij mijn strijd. 

Zoals ik jullie al vertelde wil ik jullie meenemen tijdens deze reis. Ik hoop zo andere te helpen die met het zelfde probleem kampen. Ook is dit ook een vorm van therapie voor mij. Het van mij afschrijven dat helpt. 

‘’I am stronger than diabetes’’

Update: Ik schreef dit stuk een week geleden. Ik wilde hem toen nog niet delen. Inmiddels gaat het al een stuk beter. Het heeft al enorm geholpen om mijn angsten uit te spreken. Ik ben er nog niet en werk nog steeds aan mijzelf, maar ik zie alles al een stuk positiever. Diabetes is een k*t ziekte en brengt ook zeker het een ander met zich mee, maar ik kan er wel mee leven. Hier ben ik enorm dankbaar voor als ik kijk naar andere ziekten waar je niet normaal of lang mee kan leven. Natuurlijk maakt dat het leven met diabetes niet makkelijker, maar het helpt mij wel om er positiever tegen aan te kijken.

Ja, het is veel te lang geleden dat ik een blog post heb geschreven. Van de week vertel ik jullie meer over de reden die hier achter zit. 

Momenteel zit ik weer vol leuke ideeën! Er komt dus veel leuks aan de komende tijd! We trappen af met een blog post over het Kelly Caresse event waar ik afgelopen zondag ben geweest.  

De laatste tijd zie ik steeds vaker een blogpost van iemand voorbij komen waarin ze 20 weetjes over zichzelf vertellen. Ik vind dit altijd erg leuk om te lezen! Je leert de persoon achter het blog toch iets beter kennen. Aangezien ik over mijn leven met diabetes blog, leek het mij leuk om er een diabetes versie van te maken. Dus hierbij 20 (diabetes gerelateerde) weetjes over mij. 

Ja, jullie lezen het goed! Vanaf morgen start ik mijn eigen Youtube kanaal. Ik vind dit zo leuk en tegelijkertijd ook enorm spannend. Ik zit er al een hele tijd over na te denken en heb nu toch echt de stap gezet. Vanaf morgen ga ik regelmatig diabetes gerelateerde video's plaatsen. Af en toe komt er zelfs een leuke vlog online! In de eerste video vertel ik jullie mijn verhaal. Ik stel mezelf voor, vertel jullie mijn diagnose verhaal en hoe mijn leven er tot nu toe uit heeft gezien. 

Ik ben echt super enthousiast! Ik hoop jullie ook. Natuurlijk blijf ik naast het maken van video's, ook nog schrijven op mijn blog. Verder ben ik ook heel actief op Instagram. Dus voor degene die Instagram hebben en mij graag willen volgen, je kunt mij vinden onder de naam: thelifeofadiabetic. 

Ik hoop dat jullie morgen allemaal kijken naar de eerste video! Laat zeker even weten wat je ervan vind.

Liefs,

Devlin 

Het is weer maandag en dus weer tijd voor een nieuwe mijn week in foto's! Ik heb afgelopen week 4 dagen gewerkt, kreeg een leuk pakketje en had een gezellige zaterdag avond met mijn neefje en nichtje. Benieuwd? Lees dan snel verder.

Hi! Daar ben ik weer! Dit keer weer met een bomvolle ''mijn week in foto's''. Afgelopen week stond heb ik niks geplaatst op mijn blog. Ik had niet zo'n spannende week en dus ook weinig foto's. Verder lag ik elke avond vroeg op bed. Ik was steeds erg moe door de wisselende bloedglucosewaarden. Deze week was echter totaal het tegenovergestelde. Het was een heerlijke en drukke week. Mijn waarden waren nog niet top, maar ik kon ze goed handelen. 

Lees snel verder als je benieuwd bent naar hoe mijn week eruit zag. 

Veel leesplezier! 

Lieve opa,

Opa brombeer, dat is hoe wij u vaak noemde. We noemde u zo, omdat u nog al kon brommen op ons. Pas op! Niet te dicht bij de televisie, straks breekt er nog iets, niet aankomen! Natuurlijk was dit niet boos bedoeld, maar u was nog al zuinig op uw spullen. Wij konden er daarom ook altijd om lachen en maakte er graag wat grapjes over. Vervelend vonden we het nooit! 

Elke vrijdag middag kwamen ik en mijn zusje bij u en oma eten. Het was bij jullie een gewoonte om in de middag warm te eten. Lekker Hollandse pot. Oma schepte altijd het eten op voor mij en mijn zusje. Wanneer oma eindelijk toe was gekomen aan haar eigen bordje had u uw bord al leeg gegeten (met een opscheplepel, want een normale lepel was te klein haha). Ook hier hebben wij vaak grapjes over gemaakt en enorm om gelachen. 

Het huis van u en oma hing altijd vol met klokken en schilderijen. Hier hield u enorm van en af en toe probeerde u een schilderij wat mooier te maken door zelf met een kwast aan de gang te gaan. Dit ging niet altijd even goed haha! Ik kan mij nog herinneren dat ik een schild moest maken op de middelbare school. Zelf was ik niet zo goed in schilderen dus brachten we het schild naar u en u zorgde dat het schild er perfect uit kwam te zien. Ja, schilderen dat kon u wel! 

Wat ik mij ook goed kan herinneren is dat wanneer mijn zusje en ik binnen kwamen u altijd riep: ''He, daar hebben we de witkoppen!''. U maakte altijd grapjes en bij elk bezoek zag ik u weer lachen. Vaak lachte u om een van uw eigen grapjes. 

U was en bijzondere man! Iemand die er altijd tip top uitzag. Als ik binnenkwam met een nieuwe jas of een nieuw paar schoenen was u altijd diegene die dit zag.

U was nooit zo van het knuffelen of uitstapjes maken met ons, maar toch zag je dat u van ons hield en om ons gaf. U vroeg altijd naar ons en kon ons stiekem echt niet missen. 

Lieve opa, ik ben blij dat ik u 21 jaar heb gekend. Natuurlijk wilde ik u nog lang niet zien gaan, maar helaas kunnen wij deze beslissingen niet maken. Ik ga u en uw humor missen! 

Ik hou van u!