Doe ik het wel goed?
Doe ik het wel goed? Deze vraag spookt vaak in mijn hoofd als ik weer eens al die pieken zie in mijn bloedsuiker. Komt dat door mij? Heb ik niet goed op mijn eten gelet? Heb ik niet goed
gerekend?
Eigenlijk altijd als het weer eens niet goed gaat met mijn waarden geef ik mezelf de schuld. Want ik ben tenslotte degene die de controle heeft over mijn lichaam. Ik ben degene die ervoor kiest
om een lekker stuk taart te eten en ik ben degene die vergeet om insuline toe te dienen. Kortom ik vind altijd een reden om mezelf de schuld te geven van een hoge waarde. Eigenlijk slaat dit
nergens op. Ik heb niet altijd de controle over mijn lichaam. Soms zijn die slechte waarden gewoon niet te verklaren. En dat stuk taart? Nou en! Ik wil ook wel eens genieten van iets lekkers. Als
ik dit zo schrijf denk ik bij mijzelf: 'Waarom geef ik mezelf de schuld? Je weet toch dat je er zelf niet altijd wat aan kan doen?'. Toch blijft dat schuld gevoel door mijn hoofd spoken.
Als ik via sociaal media andere diabeten zie, vraag ik mezelf al helemaal af of ik het wel goed doe. Veel diabeten schrikken zelfs van mijn waarden. Bij hun is het niet dagelijks dat er waarden
zijn van boven de 20. Ook hebben hun een veel lager HBA1C. Hoe kan het dan dat ik zo ontregeld ben? Hoe doen hun dat? Doe ik het dan wel goed? Daar is de vraag weer die ik mezelf dagelijks
stel.
Ik ben er nu wel overuit dat die vraag mij niet verder gaat helpen. Ik doe het misschien niet altijd even goed, maar ik doe mijn best en beter dan je best kun je niet doen. Ik wil mezelf niet
meer de schuld geven. Natuurlijk blijf ik hard werken om mooie waarden te krijgen, maar ik moet leren om mezelf niet steeds de schuld te geven als het even niet lukt.
Ik ga mijn best doen!
Is dit herkenbaar voor iemand? Ook voor de niet diabeten die misschien ergens anders mee zitten waarvan ze zich zelf onterecht de schuld geven? En hoe gaan jullie hiermee om?
Fijne week!
P.S vanaf nu kunnen jullie elke zondag een nieuwe artikel verwachten :)
Flying dutch!
Ja ook dit jaar was ik weer bij The flying dutch in Amsterdam! En wat was het een geweldige dag! Vorig jaar schreef ik een verslag voor in het magazine van Jong diabetes en ook dit jaar wil ik jullie
weer laten weten hoe het was :)
Dit jaar besloten we wat later te vertrekken, omdat het vorig jaar wel een hele lange dag was. Om half 1 vertrokken we met drie auto's richting Amsterdam. In de auto dronk ik alvast een flesje
water, want dan had ik alvast wat vocht binnen. Een aantal jaar geleden ging het namelijk niet goed met mij op een festival. Ik dronk te weinig en had hele hoge waarden. Ik eindigde uiteindelijk
in de ambulance opweg naar het ziekenhuis met ketonen en uitdrogingsverschijnselen. Gelukkig heb ik daar wel van geleerd en was dit een geweldige dag!
Toen we aankwamen haalden we meteen muntjes en liepen we naar de dansvloer. We dronken een drankje en dansten wat. Mijn suiker was aardig hoog, maar ik besloot geen insuline toe te dienen, omdat
ik alcohol aan het drinken was.
Rond een uur of 4 besloten we wat te eten. Ik gaf een normale eenheid insuline, omdat ik ondertussen alweer over was gegaan op het water.
Na weer wat dansjes hebben mijn vriendin en ik even een plekje opgezocht in de schaduw. Ik controleerde mij waarden (wat trouwens zo makkelijk gaat met de nieuwe freestyle Libre) en gaf wat extra
insuline, omdat mijn waarde hoog was.
Vervolgens aten we een alcoholhoudend ijsje. Ik wist niet hoeveel koolhydraten hierin zaten, maar besloot geen insuline te geven, omdat we weer gingen dansen en het ijsje alcohol bevatte.
Verder heb ik eigenlijk alleen maar water gedronken. Mijn waarde bleef hoog dus dat leek mij slimmer. Gelukkig vind ik dat helemaal niet erg, want ik vermaak me prima zonder alcohol! We hebben
nog gezellig gedanst en genoten van de eindshow met het vuurwerk.
Het was echt zo'n leuke dag! Ik heb eigenlijk totaal geen last gehad van mijn diabetes. Natuurlijk moet ik met andere dingen rekening houden dan andere, maar dat is nu eenmaal zo. Sinds ik mijn
diabetes echt heb geaccepteerd geniet ik veel meer van dit soort dagen weg. Eerst vond ik het verschrikkelijk dat ik steeds moest prikken en niet onbezorgd alcohol kon drinken zoals de rest.
Gelukkig heb ik dat nu totaal achter me gelaten en geniet ik net zoveel als de rest!
Wel ben ik benieuwd of mijn medediabeten nog tips voor me hebben? Hoe zorgen jullie voor mooie waarden tijdens een dagje festival?
Mijn tips:
- Zorg voor extra medicatie (reserve)
- Drink voldoende water
- Controleer elk uur je waarde
- Kijk uit voor hypo's! Vooral bij de combinatie van dansen, alcohol en zon!
Ik hoop dat ik ook nog wat tips van jullie ontvang! :)
Geniet van het lange pinksterweekend!
Pomp update
Het is alweer even geleden dat ik begon met de insulinepomp en man man wat ben ik er blij mee! Ik vind het zo fijn dat ik nu alleen maar even een "apparaatje" tevoorschijn hoef te toveren voor het
toedienen van insuline.
De eerste week was even zoeken naar de juiste standen en nog steeds staat die niet helemaal goed ingesteld. In de nacht stijg ik enorm en vaak word ik dan ook rond een uur of vijf, dorstig en
misselijk wakker. Wanneer ik dan wat extra insuline toedien zakt die wel weer mooi. Het handige aan de pomp is dus dat ik hem zo in kan stellen dat ik in de nacht automatisch wat meer insuline
krijg, waardoor mijn waarden niet meer zo stijgt. Hij is nu al een paar keer opgehoogd, maar nog niet genoeg. Vannacht dus weer een stand hoger en kijken hoe het dan gaat!
Verder heb ik ook totaal geen last van de pomp. Bij een broek klip ik hem aan een riem en onder een jurk draag ik een band of stop ik hem in mijn BH.
Op mijn werk kan ik hem wat zachter zetten. Ik span me dan meer in en heb dan minder insuline nodig dan op een vrije dag. Nog een voordeel aan de pomp! Sommige kinderen vragen wel wat ik aan mijn
broek heb zitten, maar dan vertel ik gewoon dat ik soms een beetje ziek ben en medicijnen nodig heb. Ze zijn nog te jong om het helemaal uit te leggen.
Zaterdag ben ik ook wezen zwemmen. Nou ja, ik vond het erg koud dus heb alleen maar met mijn voeten in het water gelopen haha! Het was wel even wennen om met een pomp aan mijn bikinibroekje te
lopen. Het schijnt ook dat de pomp waterdicht is, dus ik zou er ook echt mee het water in kunnen. Ik weet niet of ik dit wel durf. Misschien dat ik hem de volgende keer, als ik echt ga zwemmen,
gewoon even afkoppel.
Maar je leest het al, ik ben erg positief over mijn nieuwe insulinepomp! En in combinatie met de Freetsyle Libre sensor is het allemaal een stuk overzichtelijker dan eerst. Ik ben er blij
mee!
Fijne avond!
Hoe gaat het nu?
De freestyle Libre, opweg naar een nieuwe pomp en aan het werken aan een lager hba1c. Hoe gaat het nu met mij?
Mijn zoektocht naar de juiste behandeling
Ongeveer elf jaar geleden kreeg ik de diagnose diabetes type 1. Op dat moment moesten mijn ouders besluiten of we de medicatie door middel van een insulinepomp of een insulinepen wilden
toedienen.Mijn ouders, en ik voor zover ik het begreep, besloten voor een insulinepomp te gaan. Dit betekende dat de insuline via een klein infuussysteem mijn lichaam in zou gaan. Het apparaatje
moest ik alleen zelf bedienen en om de drie dagen moest het systeem vervangen worden. Ik kreeg dan altijd een "wonderpleister" met een verdovend zalfje, waardoor het inschieten van het infuus minder
pijnlijk zou zijn. Helaas werkte het niet altijd even goed die zogenaamde "wonderpleister". Ik keek er elke keer weer tegenop, maar was blij dat ik niet heel de dag door hoefde te spuiten. Het was nu
maar om de drie dagen dat ik een "prik" kreeg.
Toen ik een jaar of 14 was stopte ik mijn diabetes weg. Ik wilde er niks meer van weten. Ik verwaarloosde het dan ook. Ik verving niet om de drie dagen mijn infuus, vergat de pomp opdrachten te
geven om insuline toe te dienen bij het eten en ik controleerde veel te weinig mijn bloedsuiker. Op dat moment besloten wij en de artsen dat het beter was om over te gaan op de insulinepen. Een
insulinepomp vergt namelijk wel veel inzet wil je het allemaal goed doen. Een insulinepen hoef je niet om de drie dagen te vervangen en doordat je elke 24 uur een langwerkende insuline spoot, had
mijn lichaam altijd nog wat achter de hand als ik weer eens vergat te spuiten.
Na vijf jaar was ik het spuiten zat. Elke maaltijd en elke keer bij een hoge bloedsuiker moest ik mijzelf een injectie geven. Ik besloot samen met mijn behandelaren weer over te stappen op een
insulinepomp. Ik was nu immers wat ouder en verantwoordelijker bezig met mijn diabetes. Ik koos voor de Omnipod. Wat een uitvinding vond ik dit! Het was een pomp zonder infuusslangetje. Het was
ook een pomp die na drie dagen zolang bleef piepen dat je het vervangen niet uit kon stellen. Ik was er erg over te spreken, totdat ik na een paar maanden last kreeg van huidirritatie. Eerst een
klein plekje, maar daarna leken het wel brandwonden! Ik had op een begeven moment geen plek meer om een nieuwe pomp te plaatsen en stikte van de jeuk. Op dat moment besloot ik, tegen mijn zin in,
weer te gaan spuiten, want dit ging niet.
Ongeveer een maand na het stoppen met de Omnipod zijn we een nieuw traject gestart om te beginnen met een nieuwe insulinepomp! Helaas ging dit niet zo makkelijk ... Van de verzekering moet je
vier jaar met een pomp doen en ik had de Omnipod nog geen jaar. Uiteindelijk is het gelukt en heb ik afgelopen vrijdag een nieuwe insulinepomp gekregen! Dinsdag 16 mei ga ik starten.
Ik ben hier zo blij mee! Eindelijk hoef ik niet meer 6 tot 10 keer per dag een naald in mijn buik te steken.
Voor mijn medediabeten, de pomp die ik krijg is de Metronic 640G. Iemand die zijn ervaringen wil delen?
Liefs!
Geen vinger prikken meer!
Oke, de titel is misschien iets te enthousiast, maar je leest het goed, want vanaf nu (bijna) geen vingerprikken meer voor mij! Eindelijk kunnen mijn vingers weer een beetje herstellen.
Tien jaar lang was het elke dag minimaal vier keer per dag raak .. Voor elke maaltijd, voor het slapen gaan, wanneer ik me niet
lekker voelde en soms ook in de nacht, moest ik in mijn vinger prikken om mijn bloedglucose te meten.
Sinds vorige week hoeft dit niet meer. Ik heb namelijk de Freestyle Libre aangeschaft. Dit is een kleine sensor die je inbrengt met
een klein naaldje op je bovenarm. Er blijft een klein apparaatje zitten die continue mijn bloedglucose meet. Verder kan ik met een los apparaatje de sensor scannen en dan zie ik meteen mijn
bloedsuiker! De sensor zorgt er niet alleen voor dat ik niet meer in mijn vingers hoef te prikken, maar het geeft ook een mooie grafiek van mijn bloedglucose waarden weer. Door middel van deze
grafiek krijg ik inzicht in mijn waarden en zie ik op welk moment van de dag het fout gaat. Ook zie ik wanneer mijn waarde daalt of stijgt en kan ik ingrijpen voordat het fout gaat.
Ik ben er zo blij mee! Eindelijk kunnen mijn vingers rusten. De sensor kan twee weken blijven zitten. Wanneer ik hem niet vertrouw
of hij geeft een erg hoge of lage waarde aan, prik ik nog wel in mijn vinger om de betrouwbaarheid te controleren. In de bijna twee weken dat ik de Freestyle Libre heb is dit nog nooit
gebeurd!
Nu denk je misschien: "waarom kreeg je dit niet eerder? En waarom heeft niet elke diabeet dit apparaatje?". Dit is omdat de
zorgverzekering de sensor nier vergoed .. Voor een startpakket betaal je rond de €180,- en per sensor betaal je ook nog eens €60,- De sensor blijft twee weken zitten, dus ben je zo'n €120,- per
maand kwijt plus de eenmalige kosten voor het starterspakket. Dit is natuurlijk lang niet voor iedereen weg gelegd. Ik hoop dus ook dat de zorgverzekering ingaat zien hoeveel voordelen deze
sensor wel niet heeft voor een diabeet! Hopelijk is het snel toegankelijk voor iedereen.
Voor mij was het ook niet vanzelf sprekend, maar mijn opa en oma hebben besloten hem voor mij te financieren. Ik ben ze hier echt
enorm dankbaar voor! Sowieso ben ik erg dankbaar dat ik aan de slag mag met deze sensor.
Hebben jullie ook een sensor? Zo ja, welke? En heeft iemand tips voor het gebruik van de Libre? Ik hoor het graag!
Liefs, devlin
Angst
Angst is iets waar iedereen wel eens mee te maken krijgt. Iedereen is bang voor verschillende dingen. Zo heb ik ook veel angsten op het gebied van diabetes. Ik heb angst voor mogelijke
complicaties, angst voor een heftige hyper of hypo, angst om later geen kindjes te kunnen krijgen .. Deze angsten stromen echt wel wekelijks door mijn hoofd.
Afgelopen week keek ik naar het programma 'break free' wat ging over een meisje dat overleed aan de gevolgen van een hypo. Ook toen speelde de angst op bij mij .. De angst dat ik een hypo krijg
in mijn slaap en dat niemand het in de gaten heeft, de angst dat mensen denken dat ik dronken ben in plaats van een hypo heb, angst dat de hulp te laat komt bij een hypo en dat ik dan
sterf.
Natuurlijk speelden bij het meisje in het programma meerderen dingen. Zo wilde ze de diabetes niet en stopte het weg, ging ze alleen op wereld reis waar ze niemand vertelde over haar diabetes en
had ze die avond gedronken. Toch neemt dit mijn angst niet weg. Wat nou als ik gezellig een aantal drankjes wil drinken en ik krijg een heftige hypo, maar de mensen denken "ach die is dronken"
wat dan?
Een tijd lang wilde ik ook niks van mijn diabetes weten. Ik wilde leven net als leeftijdsgenootjes en die diabetes hoorde daar niet bij. Ik besef me nu dat het bij mij ook verkeerd had af kunnen
lopen toen ik weer eens een keer niks gaf om die diabetes. Ik begrijp nu de angst van mijn ouders. De angst dat hun dochter in een hypo of hyper terecht komt en niemand haar helpt, de angst dat
ze tijdens een avondje uit van mij een telefoontje krijgen dat het niet goed met mij gaat of de angst dat als hun dochter zo doorgaat ze te maken krijgt met complicaties.
Deze angsten blijven altijd aanwezig. Het is de kunst om er op een goede manier mee om te gaan. Je kan je leven niet laten leiden door angst, want wie wil er nu alleen maar in angst leven?
Ik ben erg geschrokken van het verhaal van Kitty. Zo'n jong meisje die vollop in het leven stond en dapper genoeg was om alleen naar Australië te reizen en dat haar reis dan eindigt in een
nachtmerrie. Sommige mensen zullen misschien zeggen dat ze beter had moeten opletten en het haar omgeving had moeten vertellen, maar waarom zou ze iets fout gedaan hebben? Ook zij wilde niet
leven in angst en genieten van alles. Daardoor heeft ze prachtige reizen kunnen maken en een aantal dromen waar kunnen maken.
Aan de ene kant zie ik haar verhaal als een voorbeeld. Zij laat zien dat je je niet door angst moet laten leiden, maar gewoon je dromen achterna moet gaan! Natuurlijk is het niet goed om je
diabetes te vergeten, maar ik kan mij er wel in vinden, want als je het weg stopt zijn ook al die angsten verdwenen.
Afvallen met diabetes
De laatste paar maanden vliegen de kilo's eraan. Bij elke afspraak in het ziekenhuis zag ik op de weegschaal staan dat er weer een killootje bij was gekomen. De laatste keer dat ik weer die kilo erbij zag komen besefte ik me dat dit niet langer kon. Dik voel ik me niet en ik heb ook een normaal gewicht, maar als het zo doorgaat dan heb ik over een paar maanden geen normaal gewicht meer.
Sporten!
Afgelopen woensdag ben ik weer voor de eerste keer wezen sporten! Ik hield mijn suiker die dag goed bij om in de avond lekker naar de sportschool te kunnen.
Om half 6 was ik klaar met werken. Snel liep ik naar huis kookte eten en kleede me om. Toen ik mijn telefoon en sleutels wilde pakken kwam ik erachter dat ik die vergeten was op het werk ..
Lekker slim! Snel weer naar het werk en door naar de sportschool. Ik scande mijn pas, liep naar de kleedkamer en zag dat ik mijn sportschoenen was vergeten .. Weer stapte ik op de scooter en
haalde mijn schoenen op. Lekker begin zo dacht ik nog haha!
Voor het sporten snel nog even mijn bloedsuiker meten. Op mijn meter zag ik 10.1 staan. Prima om mee te sporten vond ik.
Na twee uur sporten kleede ik me weer om en ben ik richting huis gegaan. Ik at een banaan, stapte onder de douch en pakte mijn meter erbij om nog een keer naar mijn bloedsuiker te kijken. 14.1
gaf mijn meter aan .. Altijd na het sporten stijg ik .. Snap ik niks van.
De volgende dag merkte ik meteen het effect van het sporten! Ik spoot volgens mijn normale ratio, maar had de hele dag door lage waarden. Door het sporten had ik de volgende dag dus echt minder
insuline nodig! Ik ga nu zeker elke week naar de sportschool en probeer tussendoor ook wat meer de bewegen.
Voor de diabeten onder ons, hoe regelen jullie de diabetes tijdens het sporten? Zouden jullie bij die 10 en 14 gespoten hebben? En zetten jullie standaard de ratio wat minder scherp de volgende
dag? Ik ben benieuwd!
Fijne avond! Liefs!
Diabeter, shoppen en een flinke hyper
Om acht uur ging mijn wekker afgelopen vrijdag. Na twee gebroken nachten (vanwege het prikken) had ik eindelijk de hele nacht doorgeslapen. Ik sprong uit bed en maakte me klaar voor een dagje
Rotterdam. Ik had namelijk weer een afspraak bij Diabeter en besloot er gelijk maar een leuk shop dagje van te maken met een vriendin!
Eenmaal aangekomen in Rotterdam was het nog een aardige tijd wachten op de internist. Na een half uur in de wachtkamer gezeten te hebben hoorde ik iemand "Devlin" roepen. Ik liep mee en prikte me
in mijn vinger, zodat de verpleegkundige mijn HBA1C kon meten. Nu hoor ik de niet diabeten onder ons al denken: "HBA1C, wat zijn dat voor letters en cijfers?". Het HBA1C is de gemiddelde
glucosewaarden in je bloed.
Na het prikken mocht ik nog een kleine vijftien minuten wachten in de wachtkamer todat ik eindelijk weer mijn naam door de wachtkamer hoorde. Het was druk geweest die ochtend waardoor alles
uitliep, vertelde mijn internist.
"Ga maar zitten, Devlin" zei de internist. Ze vroeg hoe het met me ging en wilde natuurlijk alles weten over mijn waarden. Ze was trots op me dat ik de afgelopen tijd zoveel had gemeten en
vertelde me dat mijn HBA1C het zelfde was gebleven als de vorige keer. Shit .. Dat wilde ik niet horen. Ik wilde een lager HBA1C, zodat ik met een insulinepomp kon starten. Gelukkig stelde mijn
internist me gerust en vertelde me dat als ik de aankomende twee weken zo door blijf gaan, ik dan hoogstwaarschijnlijk mag beginnen met een nieuwe insulinepomp! Yes! Toch nog een beetje goed
nieuws.
Na het gedag zeggen van mijn Internist doken mijn vriendin en ik de stad in. Eerst even wat eten, want mijn handen begonnen al te trillen en dat is vaak een voorteken van een lage suiker. Ik had
inmiddels al een aantal stukjes gelopen en het was etenstijd. We aten snel iets en gingen even heerlijk shoppen! Na het shoppen lunchen bij Sumo! Sushi yes! Alleen hoeveel koolhydraten zouden er
in al die sushi zitten? En moet ik wel voor elke koolhydraat spuiten, omdat ik zoveel gelopen heb en nog naar huis moet reizen? Die vragen spookte meteen door mijn hoofd. Ik besloot maar een
beetje te gokken en wat minder insuline te geven.
Eenmaal thuis dronk ik meteen een fles water leeg. Geen goed teken! Dorst is een symptoom van een hoge suiker .. Ik griste mijn meter uit mijn tas en die vertelde mij dat ik een waarde van 24
had. Een flinke hyper dus! Snel wat bijspuiten en even bijkomen op de bank.
Volgende keer toch maar beter nadenken bij die sushi? Hoe dan ook, het was een leuke dag.
Liefs!
Kinderfeestje
Vorige week vrijdag vierden we het kinderfeestje van mijn nichtje! Het was een verlaat verjaardagspartij, maar dat mocht de pret niet drukken. Het was wel een drukke dag waar ook mijn diabetes
onder te leiden had.
Het voorbereiden vond ik super leuk. Ik hou ervan om creatief bezig te zijn en om dit soort partijtjes te organiseren.
Vrijdag was het dan zover. In de nacht van donderdag op vrijdag werd ik al trillend wakker door een hypo. Moe was ik dus al voor het feest begon. Er kwamen vijf kinderen dus hoe moeilijk kon dat
zijn om die onder controle te houden en er een leuke middag van te maken. Nou dat was lastiger dan gedacht haha! Wat een drukte! Tijd ok zelf te eten was er dus niet waardoor ik om twee uur weer
trillend op mijn stoel zat door een hypo. En wat nog het vervelendst was .. Ik was bezig met het schminken van een kindje haha! Probeer dat gezichtje maar eens mooi te verven met twee trillende
handen.
Aan het eind van de middag besloten we lekker naar buiten te gaan. Helaas had ik zoveel gesnoept om van die hypo af te komen
dat ik nu een hyper had.
Om 4 uur was het afgelopen! Hehe! Tijd om een hele kan water leeg te drinken (hypers veroorzaken veeel dorst) en om met mijn voeten
omhoog te gaan zitten.
Mijn diabetes gedroeg zich dus echt weer als een ware achtbaan. Verder was het een hele leuke dag!
Liefs!
Een brief aan mijn diabetes
Geachte diabetes type 1,
Bijna elf jaar geleden kwam jij onverwachts en ongevraagd in mijn leventje. Je zorgde ervoor dat ik me niet lekker voelde en gaf me enorme dorst. Toen ik gezellig op een verjaardag zat maakte je
bekend dat je er was. Gelijk moest ik naar het ziekenhuis om te leren hoe ik met je om moest gaan, want je zou mijn leven nooit meer verlaten.
Ik snapte eerst niet wie je was en wat je kwam doen, maar toen ik voor het eerst een spuit in mijn been kreeg wist ik dat ik je niet leuk zou gaan vinden. Door jou moest ik me meerdere keren per
dag in mijn vinger gaan prikken en moest ik na elke maaltijd mijzelf injecteren met insuline. Wat vond ik jou een rotzak!
Toen ik ontslagen werd uit het ziekenhuis ging jij gewoon met mij mee naar huis. Omdat iedereen het zo rot voor mij vond dat ik voortaan met jou zou moeten leven, kreeg ik cadeautjes en kaartjes.
Dat was een moment dat ik het als klein kind stiekem wel even leuk vond dat jij er was. Dit was maar van korte duur, want toen moest ik echt met jou gaan leren leven. Op school werden de leraren
ingelicht, ik kreeg een speciale doos in de klas en moest gaan leren om mijzelf in mijn vingers te prikken en te injecteren.
In de jaren dat ik nog kind was had ik niet zoveel last van jou. Mijn moeder regelde het meeste en als ik ergens anders at dan belde ik haar om te vragen hoeveel eenheden insuline in nodig had.
Af en toe voelde ik mij niet lekker en begon ik te trillen. Jij zorgde er dan voor dat ik te weinig suiker in mijn lichaam had. Wat het dan weer goed maakte was dat ik een lekker snoepje mocht en
lekker zoete limonade mocht drinken!
Pas in mijn puberjaren kreeg ik last van jou en besefte ik me dat ik niet meer van je af kwam. Ik wilde net als mijn vrienden en vriendinnen uit gaan en een drankje doen, maar jij zorgde ervoor
dat dit niet zo makkelijk ging. Jij haalde mijn zelfvertrouwen omlaag en ik besloot jou weg te duwen. Jij bleef maar terug komen en maakte mij alleen maar zieker. Na een paar jaar besefte ik me
dan ook dat ik je weer toe moest laten in mijn leven en beter voor je moest gaan zorgen.
Nu bijna elf jaar later ben jij er nog steeds. Je hebt me al veel ellende en ziekenhuisopnames bezorgd. Toch probeer ik er nog steeds het beste van te maken samen, want voorlopig ben je er nog
wel en ga je niet weg.
Lieve diabetes ik ben niet blij met jou in mijn leven, maar je hebt me wel veel geleerd. Je hebt me geleerd gezonder en bewuster te gaan leven. We gaan er samen maar het beste van maken, want we
zijn waarschijnlijk voor altijd samen verbonden.
Liefs,
Devlin
Op weg naar een nieuwe pomp
Gisteren was het weer tijd voor een afspraak bij Diabeter in Rotterdam. Zoals jullie weten ben ik een tijd terug gestopt met de Omnipod vanwege de huidirritatie. Sinds ongeveer drie maanden spuit
in mijn insuline nu weer zelf. Toch wil ik dit niet blijven doen en wil ik terug naar een insulinepomp!
Gisteren heb ik de mogelijkheden besproken met de verpleegkundige. We hebben er samen voor gekozen om wel weer voor een insulinepomp te gaan, maar niet meer voor de Omnipod. Het wordt nu een
pompje met een slangetje.
Voor ik aan de pomp kan en mag beginnen, moet eerst mijn HBA1C onder de 9 komen. Op dit moment heb ik een HBA1C van 9.3. De aankomemde weken ga ik er dus hard aan werken om deze gemiddelde waarde
naar beneden te halen. Wanneer het gelukt is en mijn HBA1C voldoende gezakt is krijg ik een leenpomp. Ik kan dan alvast wennen aan de pomp en ondertussen gaan we een pomp voor mij regelen.
Verder heb ik gisteren ook alvast een soort van mijn verjraadag gevierd. Het ziekenhuis zit namelijk tegenover de koopgoot en markthal en dus gingen mijn moeder en ik fijn shoppen! Ik kocht onder
andere wat dingen bij Lush. Hier kocht ik ook een heerlijke handcrème voor mijn droge en ruwe plekken van al de prikjes in mijn vingers. Binnenkort schrijf ik een artikel over hoe ik mijn handen
verzorg.
De pomp die ik krijg is de Metronic. Iemand die hier bekend mee is? En hoe bevalt die?
Liefs Devlin!
HOOG
Toen ik van de week mijn mail opende schrok ik toch wel een beetje! Ik wist dat ik veel hoge waarden had, maar zo vaak! Mijn HBA1C is flink gestegen naar 12,4 %. Dit is wel een schatting en dus
niet echt in mijn bloed gemeten. Voor diegene die niet weten wat het HBA1C is, dit is een soort van gemiddelde van al de gemeten waarden. Het beste is tussen de 6,5% en 7%. 12,4% is dus veelste
hoog.
Ook mijn gewicht is iets te hoog, maar er is inmiddels al een kilo af!
Iemand tips om mijn bloedsuiker beter te reguleren?
Liefs,
Devlin
Diabetes update
Alweer twee maanden geleden poste ik voor het laatst een artikel. Daarna heb ik me gefocust op mijn nieuwe opleiding en stage plek, waar ik inmiddels ook als invalkracht werk. Het bloggen stond
even op een laag pitje, maar ik ga er weer helemaal voor!
Ondertussen ben ik nog steeds van de insulinepomp af en spuit ik insuline. Met de feestdagen waren dat ongelofelijk veel prikjes met al dat lekkere eten! Ik ben al die prikjes dan ook spuugzat en
heb een afspraak gemaakt bij het ziekenhuis om opnieuw te starten met de Omnipod of om te beginnen met een nieuwe insulinepomp. Lastige keuze, want ik was zo blij met de Omnipod. Zo balen dat ik
er een allergische reactie op kreeg .. Ik hoor wel steeds betere verhalen over de Omnipod, dus misschien dat ik toch nog eens de gok ga wagen.
Hoe dan ook, dit ga ik allemaal bespreken in het ziekenhuis. Het is ook echt wel nodig om wat dingen aan te passen. Mijn waarden gaan echt van hoog naar laag. Vaak zit ik op een dag rond de 3.0
en die zelfde dag ook weer rond de 30.0!
Verder wil ik weer gezonder gaan eten en meer gaan bewegen. Ook dit is goed voor de bloedsuikerspiegel. Ik ben druk opzoek naar lekkere en gezonde recepten. Tijdens mijn zoektocht ga ik
regelmatig recepten met jullie delen. De koolhydraten zet ik erbij voor al mijn mede-diabeten.
Ik hoop dat jullie mij weer met plezier gaan volgen! En tips voor gezonde maaltijden en tussendoortjes zijn altijd welkom!
Liefs,
Devlin
Plekken van de Omnipod
Het is stil geweest op mijn blog afgelopen week. Maandag ben ik naar een evenment van JONG geweest en de rest van de week was ik druk mer school en stage. Morgen vertel ik jullie meer over het
evenement en over het tijdschrift van JONG waar ik een artikel in schreef!
Vandaag geen lang artikel maar een vraag. Ik heb de laatste tijd veel last van de Omnipod. Als de pod erop zit jeukt het ontzettend en als ik de pod er na drie dagen af haal, blijft er een hele
nare plek over. De plekken lijken op brandwonden. Het voelt erg vervelend en jeukt ook.
Is er iemand die dit herkent? En heeft iemand tips om de plekken te voorkomen en/of te behandelen?
Ik heb begrepen dat Ypsomed een onderzoek is gestart naar deze plekken, maar daar zit niet veel vooruitgang in en ik hou geen plekken meer over voor het plakken van een nieuwe pomp.
